Wybierając psychiatrę dziecięcego dla naszego dziecka, warto zwrócić uwagę na to, czy dziecko reaguje pozytywnie na wizyty w gabinecie. Empatia w zawodzie psychiatry dziecięcego jest kluczem do powstania relacji terapeutycznej. Może się jednak zdarzyć, że rzetelny specjalista w zakresie psychiatrii dziecięcej nie nawiąże relacji z konkretnym dzieckiem. Niekiedy jest to bariera nie do pokonania i nie wynika ona z braku kompetencji, ale po prostu nieświadomych ograniczeń ze strony dziecka lub lekarza. Zdarza się, że dziecko nie wchodzi w kontakt z lekarzem, gdyż jego fizjonomia lub tembr głosu kojarzą mu się z lękotwórczymi bodźcami i mimo usilnych starań specjalisty sytuacja ta nie ulega poprawie. Psychiatra dla dzieci posiada szereg kompetencji, jednak kontakt z dzieckiem w konkretnym przypadku może się nie udać. Dziecko musi zaakceptować lekarza i z dziecięcym wyborem nie da się dyskutować. Zatem: jeśli dziecko akceptuje psychiatrę, możemy liczyć na pozytywne skutki leczenia, jeśli nie – konieczna jest zmiana personalna lekarza. Każdy z psychiatrów dziecięcych zetknął się z taką sytuację we własnej praktyce lub zna ją z edukacji, dlatego z profesjonalną empatią przyjmie on zarówno decyzję o kontynuacji leczenia dziecka lub zmianie lekarza psychiatry.
Empatia w zawodzie psychiatry dziecięcego nie zawsze oznacza podążanie za nastrojem dziecka
Profesjonalna empatia psychiatry dla dzieci nie może być mylona z potocznym, codziennym rozumieniem tego pojęcia. Empatia psychiatry dziecięcego nie może szkodzić dziecku, gdyż każdy specjalista umie jej odpowiednio użyć. W niektórych formach terapii złość dziecka, płacz, a nawet krzyk mogą mieć znaczenie terapeutyczne i na przykład służą odblokowaniu dziecięcych emocji. Empatia w zawodzie psychiatry dziecięcego pomaga zawsze. Nie zawsze jednak jej terapeutyczna forma jest oczywista dla rodzica. Dlatego najpierw należy potwierdzić z lekarzem kontynuację terapii, jeśli dziecko nie nawiązuje z nim kontaktu, a następnie mieć świadomość, że psychiatra dla dzieci będzie realizować swój plan leczenia. Zawsze należy jednak pytać, wyjaśniać wątpliwości i komunikować swoje obawy. Psychiatra dziecięcy odniesie się z empatią także do opiekuna dziecka.