Lęk u dzieci niekoniecznie musi oznaczać pewne zaburzenia emocjonalne. Jeśli napady lęku i paniki spowodowane są przez realne zagrożenie, jest to naturalny odruch. Jeśli jednak dziecko wpada w panikę bez konkretnej przyczyny, może to już oznaczać na przykład nerwicę.
Jakie objawy powinny zwrócić uwagę rodzica?
Jeżeli lęk jest nasilony nieproporcjonalnie do okoliczności (np. paraliżujący lęk podczas wystąpienia przed innymi dziećmi), rodzic powinien zwrócić na to uwagę. Również nienaturalne jest wpadanie w panikę podczas sytuacji niestwarzających zagrożenia. Jeśli nasze dziecko panicznie boi się jazdy pociągiem bądź innym pojazdem lub wpada w panikę na widok na przykład ćmy lub muchy, również powinniśmy zareagować. Czasem zdarza się, że dziecko wystraszy się np. dużego psa. Lęk sam w sobie w takiej sytuacji jest na miejscu. Jednak jeżeli po ominięciu zagrożenia dziecko się nie uspokaja, a lęk trwa nawet przez wiele godzin, również powinniśmy zwrócić na to uwagę.
Warto skontaktować się z psychologiem, jeśli zauważymy, że w momencie bezpodstawnego napadu paniki nasze dziecko ma przyspieszone tętno, poci się i drży, ma przyspieszony oddech, zawroty głowy bądź duszności.
W jaki sposób lekarz stawia diagnozę dotyczącą lęku i napadów paniki u dziecka?
Lekarz psychiatra lub psycholog może orzec, czy napady lęku i paniki są objawem nerwicy na podstawie informacji, które zdobędzie podczas wywiadu zarówno z opiekunami, jak i z dzieckiem. Podczas wywiadu specjalista wspomaga się kwestionariuszami i skalami, które powstały specjalnie dla rozeznawania zaburzeń lękowych.
Czy każdy napad paniki i lęku u dzieci oznacza nerwicę?
Zaburzenia lękowe często są objawem nerwicy u dzieci. Nie jest to jednak regułą. Objawy takie mogą również oznaczać inne zaburzenia psychiczne takie, jak depresja, zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), całościowe zaburzenia rozwojowe, zespół stresu pourazowego (PTSD), zaburzenia psychotyczne.